Liefde

Meisje ontmoet jongen. Het is liefde op het eerste gezicht. Ze overwinnen wat obstakels en vinden allerlei manieren om elkaar te zien. En dan, de eerste kus. Beter dan dit kan het niet worden. De verliefdheid is zo heftig, de vlinders fladderen rond in de buik, eten is lastig en concentreren helemaal. De seks is geweldig, de vonken spatten er van af en ze voeren de meest intense gesprekken. Hij vind alles aan haar leuk en zij draagt hem op handen. Zelfs de vrienden vinden hun een prachtig stel en ze hebben met z’n allen lol voor tien. Na een paar jaar gaat hij op zijn knieën en vraagt haar ten huwelijk. Ze zegt natuurlijk ja en al snel kopen ze een huis, wonen ze samen, zijn er twee en een half kinderen geboren en alles loopt op rolletjes. Zij heeft een leuke baan, hij een goed verdiende baan, de kinderen gaan lekker en ze zijn for ever ‘happy in love’. Zo moet liefde zijn. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Toch?

Zo kan het gaan ja. Maar zo gaat het niet altijd. Bij mijn liefde en mij was het iets anders. We vonden elkaar na ons veertigste (en na een paar relaties) op Tinder en hadden snel een date. Waarbij hij in een sneltreinvaart stappen wilde zetten en ik hem kort door de bocht meldde dat hij mijn type niet was en dat hij dus niet hoefde te rekenen op een relatie. Na vier maanden gesprekken voeren, veel dingen uit de rugzak bespreken, aftasten en grenzen aangeven kregen we dan eindelijk verkering. Om daarna binnen het jaar te gaan samenwonen en een jaar later ja tegen elkaar te zeggen in een trouwjurk en mooi pak.

Samen kinderen krijgen zit er niet in maar we genieten van onze bonuskinderen. We hebben geregeld discussies over de toekomst. Hij heeft andere ideeën over vakanties dan ik en kijkt liever een goede film waar ik in een boek duik. Hij geniet van mijn eten maar weet niet goed hoe de oven werkt. En ik wil weken van tevoren mijn 100 kookboeken door om te kijken wat we onze gasten over drie weken gaan voorschotelen. De boeken die hij het liefst bij het grofvuil zet omdat ze ruimte op de boot innemen en stof happen. Die boot waar ik nooit maar dan ook echt nooit zou gaan wonen.

En ik woon er nu al ruim 4 jaar.

Momenteel ontmoet ik singles die op de een of andere manier verwachten dat het Walt Disney Sprookje ineens om de hoek staat. Dat die prins of prinses voor hun neus staat en hun droom eindelijk kan beginnen. Ten eerste is hun droom allang begonnen en wel toen zij geboren werden. En ten tweede zijn deze fantastische mensen opgelicht. Want die droom als in de prins/es op het witte paard bestaat helemaal niet.

Wanneer ik ze vertel hoe onze relatie ontstaan is, waar we tegen aanlopen, wat hij absoluut niet leuk vindt aan mij en waar ik me aan erger bij hem dan krijg ik te horen: ‘Jee, jullie leken zo’n leuk stel’. Ehm ja en dat zijn we zeker weten nog steeds. En tegelijk zijn we ook mensen. Die boos kunnen worden, snurken (ja alletwee!), het vreselijk oneens kunnen zijn met elkaar, niet iedere week 1,75 keer seks hebben en uit hun mond stinken als ze ’s ochtends wakker worden. Die soms teveel werken of midden in de nacht heftig dromen en naar links slaan of ineens beginnen te trappen (ja alletwee!). Waarvan er een (ik dus) in de pre-menopauze zit en onverwacht vreselijk kan janken of zeuren dat Max op TV stom is en ze aandacht wil en geen zin heeft in Formule 1 gelul.

Gelukkig zijn we ook maar mens.

En kunnen we dingen bespreken met elkaar. Kunnen we ruzie maken, het weer goed maken en weten we dat we heel veel van elkaar houden. Vertellen we elkaar 98% van wat ons bezighoudt en houden we 2% voor onszelf. Omdat we van de ander houden, juist omdat we van de ander houden. Bij ons is de liefde fijn, echt en goed. Een prins of prinses langs kan lopen, wij zouden ze niet zien.

Want achter het plaatje van de prins of prinses schuilt ook gewoon een mens, echt waar! Die stinkt als ‘ie een wind laat, eet soms met zijn mond open en steunt niet altijd de politieke partij waar jij op stemt, of stemt helemaal niet. De droom die we in films en boeken voorgeschoteld krijgen zal misschien bij sommige mensen wel de waarheid zijn. Ik schat in dat het de minderheid is. Dus reken er niet op.

Verlaag je verwachtingen op een prins/es en verhoog je intentie naar een ware liefde. Een realistische liefde. Want laten we eerlijk zijn; ben jij werkelijk die prins/es? Ruiken jouw winden naar bloemetjes, slik jij alles voor zoete koek, ben jij nooit moe en chagrijnig en heb jij een figuur om door een ringetje te halen?

Ja? Chapeau, dan ga jij vast jouw prins/es vinden die OF precies hetzelfde is (boring) OF jouw hele wereld op zijn kop zet (FEEST! Maar niet altijd even leuk …). Het gaat er in ieder geval om dat je je realiseert dat het leven geen sprookje is. Dus ook het vinden van die liefde niet. Kijk dus goed naar jezelf, wat zijn jouw waarden, wat vind jij belangrijk. En hoe realistisch is het dat jouw partner 100% voldoet aan het plaatje dat jij in je hoofd hebt? Voldoe jij zelf wel aan dat plaatje?

Binnen onze relatie hebben we veel dingen waar we beiden van genieten. Dat mijn lief en ik vreselijk kunnen lachen samen, dat we elkaar de vrijheid gunnen in ons werk, met vrienden en hobby’s. Dat we lekker samen kunnen koken en kunnen praten over wat ons bezighoudt, dat we kritische vragen stellen aan elkaar en dat we elkaar steunen door dik en dun. Dat we maatjes zijn en elkaar vertrouwen. Dat is voor mij echte liefde.

En we leefden nog lang en gelukkig.

Of niet. Want ook dat kan. Maar dat is nu zeker niet het geval!

LYTTMAB

P.S. MooiRood in de Liefde is samen met Mindmatterz een Liefdesspel aan het ontwikkelen. Wil jij een relatie, jouw huidige relatie nieuw leven inblazen of op een leuke en actieve manier je partner nog beter leren kennen? Schrijf je dan in voor de Nieuwsbrief en wij houden je op de hoogte van de ontwikkelingen EN zo ben je een van de eersten die het spel begin volgend jaar kan kopen!

❤