Kwetsbaarheid

Geen idee of het met de leeftijd komt. Hoe ouder hoe wijzer zeggen ze maar ik twijfel daar nog weleens aan. Ik hoor namelijk ook mensen zeggen dat je naarmate je ouder wordt, je ook minder flexibel wordt en niet alleen fysiek maar ook mentaal. Dat de wereld kleiner wordt, je minder accepteert van anderen en dat het ‘nou eenmaal zo is’ of dat je ‘nou eenmaal zo bent’. En dus vraag ik me af of we misschien wel meer geleerd hebben op een oudere leeftijd maar of we dat geleerde ook toepassen en dus daadwerkelijk wijzer zijn?

Nu ik ouder wordt heb ik gemerkt dat ik me minder aantrek van wat anderen van mij vinden. Ik doe mijn ding en kan lief, zorgzaam, lomp, gek, kort door de bocht, eigenwijs en koppig zijn. Daarbij kan ik denken; ‘Ja, zo ben ik nou eenmaal, take it or leave it’. En tegelijk ben ik ook iemand die wil blijven groeien, zichzelf wil blijven ontwikkelen om zo mezelf en andere mensen nog beter te begrijpen. Dus lees ik veel boeken, luister naar podcasts, doe ik cursussen en opleidingen om zo mijn hersenpan nog voller te proppen met waardevolle informatie.

Laatst kwam ik erachter dat het leuk is om al die boeken te lezen en vooral cognitief informatie opslaan maar dat ik te weinig de tijd neem om het toe te passen. Het zit vooral in mijn hoofd en op de een of andere manier vind ik het lastig om alle informatie te integreren, ik neem er ook de tijd niet voor.

Ik kijk naar de stapel boeken die nog op mijn tafel liggen en weet dat ik ze graag allemaal nog lees de komende tijd. Alleen, wat ga ik met de inhoud van die boeken doen?

Tijdens het coachen merk ik geregeld dat mensen in hun hoofd blijven steken. In hun hoofd hebben ze duizend en een gedachten die ze tegenhouden om de dingen te doen die ze eigenlijk willen doen. Ze vertellen zichzelf zoveel zelfbedachte bezwaren dat ze hun dromen niet najagen. Ze durven niet tegen hun partner te zeggen wat ze eigenlijk voelen of ze durven niet te kiezen voor een andere baan. We weten wat we nu hebben en wat zou er gebeuren als we dingen zouden veranderen? Op papier ziet die tekening er waanzinnig tof uit. Maar in het echte leven…..?

In het echte leven is het spannend om naar je gevoel te gaan, te luisteren naar wat je echt wilt en dan stappen in die richting te zetten. Want luisteren naar je gevoel en dan stappen zetten betekent dat we ons in de meeste gevallen kwetsbaar op moeten stellen, onze hersenspinsels moeten delen en dingen moeten starten of juist moeten stoppen. En daar is ‘ie dan: de zelfbedachte gedachte dat we opgegeten, uitgelachen of voor gek verklaard worden en dus houden we die muur hoog. Want je kwetsbaar opstellen is al eng genoeg en dat doen we liever niet. En stappen zetten is helemáál een sprong in het diepe. Dus lees ik nog maar wat boeken want wanneer ik meer weet, pas dan kan ik écht starten met wat ik wil, dan heb ik alle benodigde kennis. Toch……..?

Toen stelde mijn lief de vraag: ‘Wat ga je er nu mee doen? Hoe ga je jouw bedrijf verder uitbreiden en neerzetten? Heb je al een plan gemaakt? Wie is je doelgroep en hoe spreek je ze aan? Hoe ga je het uitrollen? Wanneer ga jij jezelf, jouw kennis en mooie ideeën eens laten zien aan de buitenwereld?’

Ehm…….. Auw….. Heel eerlijk gezegd vind ik het vooral spannend om alleen te doen. Want dan zijn alle ogen op mij gericht en kan ik het niet delen met een partner in crime.

Maar ja, wanneer ik blijf doen wat ik nu steeds doe verandert er niets. Dan blijf ik op afstand verhalen schrijven die mensen leuk vinden om te lezen. Dat doe ik op 3 november al 7 jaar en ik haal er nog steeds plezier uit. Zo scrol ik door al mijn verhalen en ben geraakt wanneer ik mijn eerste verhaal lees, mijn eigen verhaal. ‘Stond ik toen sterker in mijn schoenen dan dat ik nu sta? En had ik toentertijd meer lef had dan ik nu heb? Durf ik nu ook grote stappen te zetten?’

Kwetsbaar zijn betekent voor mij vooral jezelf toelaten. Wanneer je de muur optrekt voor de ander laat je jezelf niet toe raakbaar te zijn. Jij bepaalt wat je raakt of niet en als je veel gekwetst bent zal je geneigd zijn de muur omhoog te trekken. Dat helpt mij om niet geraakt te worden maar in mijn geval stomp ik ook af. Want jij kan niet meer bij mijn gevoel, tegelijkertijd kan ik dat zelf ook niet meer. En dus laat ik mezelf niet toe.

Zo nodig ik de ander niet uit om mij als mens beter te leren kennen en tegelijk stop ik mezelf en mijn gevoel steeds verder weg. Allemaal om niet geraakt, gekwetst te worden. Want dat is mijn grootste angst. Zodra ik meer van mezelf laat zien, door filmpjes te maken, podcasts op te nemen, mijzelf zichtbaarder maken als coach en trainer en Bureau MooiRood en Supervrouwen Bestaan echt uit te gaan rollen, dan ben ik kwetsbaar. Of raakbaar zoals iemand laatst met mij deelde. Dus blijft het bij mijn verhalen…

Kwetsbaarheid heeft voor mij inmiddels een negatieve klank. Als ik denk aan kwetsbaar zijn dan zie ik mijzelf in duizend stukken op straat liggen, compleet gebroken en machteloos. Ik weet dat de woorden die je kiest enorm van belang kunnen zijn voor het gevoel dat je jezelf en anderen geeft. Raakbaarheid en raakbaar mogen zijn zijn woorden die ik toegankelijker vind en het maakt me tegelijk zachter naar mezelf toe, minder hard.

Wanneer ik geraakt mag worden dan kan ik kleine stappen zetten. Dan mag ik helemaal mijzelf zijn in mijn relatie, mijn vriendschappen, mijn werk en in mijn hele leven. Dan kan ik alle wijsheid die ik uit de boeken gehaald heb toepassen in mijn leven. Vanuit mijn gevoel, openheid en op het moment dat ik dat wil en dan kan ik zo allerlei interessante onderwerpen met jullie delen. Openstaan voor andere ideeën en zonder oordeel de gesprekken aangaan. En als ik dat kan, dan kan jij dat zeker ook!

Zo groei ik weer, als mens, als partner, als coach en vrouw. Ik houd hier ontzettend van en ben alle mensen om mij heen, stuk voor stuk mooie diamanten, enorm dankbaar voor de lessen en cadeautjes die ik keer op keer weer mag ontvangen!

En zo zeg ik: JA, ik wordt ouder (pfffff) en ik wordt OOK wijzer (en ouder en grijzer en rimpeliger en had ik al grijzer gezegd….) en daarom houd ik zo van het leven!

❤