Gemis II

Kerstavond 2013, ik rijd terug van mijn oude huis in Hilversum naar mijn tijdelijke adres in Vinkeveen. Heb zojuist mijn ex-vriend en twee van mijn stiefkinderen achter gelaten, draai de kerstmuziek op de radio weg en luister naar de stilte. Terwijl de jongste zich afvroeg waar kerst nou ook alweer over ging en de antwoorden uiteen liepen van de geboorte van Jezus Christus tot uitgebreid schransen, heb ik enkel genoten van het samenzijn. De kinderen weer even zien was het hoogtepunt van mijn kerstavond.

Het gemis is groot en op deze dagen des te meer. Ik kan er niet omheen dat ik enorm van deze mensen houd, ze vreselijk mis en me schuldig voel dat mijn keuze zo’n impact heeft op de levens van deze mooie jonge mensen. Daarnaast ben ik een mensen mens, ben het liefst dit soort dagen met leuke mensen samen, gezellig samen koken, spelletjes doen en veel plezier met elkaar maken is voor mij een grote energiebron. We hebben veel mooie en gezellige avonden gehad de afgelopen 14  jaar, met lekker uitgebreid koken (kalkoen a la Jamie) en samen lekker eten, drinken, lachen , spelletjes doen (sjoelen, monopoly of keezen) en gewoon samenzijn. Het feit dat ik dat moet missen  valt me nu ontzettend zwaar…

Mijn ex was blij dat ik er was, had cadeaus voor me gekocht en ik heb ze thuis jankend geopend. Hoe kan iemand zo volhardend zijn, terwijl ik hem keer op keer op zijn hart trap. Ik zou willen dat ik anders kon maar ik kan niet anders, het loopt zoals het loopt en het blijft zoals het blijft. Ik kan mijn gevoel niet meer veranderen, daarvoor is er teveel gebeurd. Waar is die pil van de Matrix die je kunt nemen zodat je alles vergeet of gewoon weer overnieuw kunt beginnen? Bij welke apotheek kun je die krijgen? Doe mij die maar onder de kerstboom dit jaar.

All you need is vaste prik op kerstavond, en ik vind het niet erg dat ik het grootste deel gemist heb. Ik heb mijn mooie dochter mogen vasthouden, een dikke knuffel aan mijn jongste kanjer gegeven en hopelijk mijn ex nog een redelijke kerstavond gegeven. Terwijl de geliefden op tv elkaar in de armen vliegen, beseffen wij dat het voor ons een gekke kerst is, we voelen de energie in de kamer. We houden van elkaar maar zullen deze kerst op een andere manier doorbrengen dan de afgelopen paar jaren. We vieren geen kerst zegt mijn dochter, dus ik hoef me niet op te tutten morgen. Ik voel me schuldig, hoop dat er een jaar komt dat we weer met elkaar kerst kunnen vieren, als vrienden, gewoon gezellig samenzijn.

Ik overleef het wel, pak de cadeaus in voor morgen, heb de cheesecake met frambozen vanmiddag gemaakt, mijn jurk hangt klaar aan de deur, ik zal mijn tranen thuislaten en mijn glimlach opzetten. OK nu nog even niet maar wie weet lukt het me morgen wel, ik zal denken aan de leuke mensen die ik de laatste tijd heb ontmoet en de mooie tijd in Amsterdam die ik ga hebben in 2014.

Terwijl de laatste geliefden elkaar weer zien na lange tijd, stralend elkaar aflebberen op de Nederlandse televisie en Niels Geuzebroek wat kerstliedjes ten gehore brengt, lopen de tranen over mijn wangen. Ik geef het programma de schuld, zelfs de grootste bikkels moeten een traan wegpinken dus ik ook! Maar ik weet hoe ik mij voel, en nee ik voel me niet wanhopig en ook niet zielig. Ik ben verdrietig omdat ik sommige mooie mensen mis, omdat ik door mijn keuze mensen pijn doe en omdat ik moet leven met deze uitkomst, met mijn twijfels en mijn verlangen naar een leven met passie en plezier en mijn verlangen naar pure liefde, echtheid en contact.

Met heel mijn hart wens ik iedereen hele fijne feestdagen en doe mij een plezier; als je mensen om je heen hebt van wie je houdt, zeg dat nu nog maar een keer extra, laat het ze merken want het leven is onvoorspelbaar… voor dat je het weet moet je ze missen, dus geniet van elkaar…

Merry X-mas!