Door Amsterdam fietsen op mijn nieuwe tweedehands fiets is momenteel mijn nieuwe hobby! De stad ontdekken, fietsen waar mijn neus me naar toe leidt, rondkijken in de verschillende wijken en stoppen voor een koffie of borrel waar ik wil geeft mij een gevoel van optimale vrijheid. Het geeft me ademruimte en een gelukzalig gevoel.
Ik dacht vroeger altijd dat ik graag in een dorp wilde wonen, de rust om mij heen zou er voor zorgen dat ik beter in mijn vel zou zitten en als ik roering wilde dan kon ik altijd naar de stad toe, toch? Zo heb ik het jaren gedaan. De enige stad waarin ik ooit gewoond heb is Leeuwarden, de destijds meest criminele stad van Nederland. En het dorp waar ik de afgelopen 15 jaren heb gewoond was praktisch, alles was aanwezig en de grote stad zo te bereiken met de auto of openbaar vervoer. Ik heb van alles wat geproefd maar in de échte grote stad wonen, nee dat heb ik nog niet gedaan.
Nu ik in een andere fase van mijn leven zit (midlifecrisis, 40 geworden, single) wil ik roering, ik wil mensen om mij heen, de mogelijkheid hebben om iets leuks te doen, wanneer ik dat wil, iedere dag of juist helemaal niet. En dan wil ik niet naar de stad toe moeten, ik wil in de stad zijn en er meteen van kunnen genieten. Heb ik een uurtje over, dan wil ik het Stedelijk in kunnen, even voordat de grote massa gaat en dan niet meteen de hele dag moeten maar gewoon effe, omdat ik dat kan doen. Ik wil op zondag gewoon een winkel in kunnen stappen, een leuk evenement of theater kunnen bezoeken, en in de stad is er altijd wel wat te doen.
Amsterdam, de stad van de mogelijkheden, stad van de toeristen, stad van de lichtjes, stad van de muziek, stad van het theater, stad van de leuke mensen, stad van de mooie mannen, stad van de markten, stad van de parken, en de stad van mijn nieuwe leven, mijn nieuwe begin. En ook de stad die ik nog niet ken. Ook qua straten nog niet, ik zoek geregeld met de GPS op mijn mobiel naar de straten waar ik zijn moet. Zo ook laatst toen ik naar de acteerprestaties van mijn collega ging kijken. Bruggetje op, bruggetje af, linksaf, bijna toerist aangereden, rechtsaf, shit weer dezelfde straat. Oppassen, auto van links, rechts heeft voorrang of toch niet. Stoppen, waar ben ik nu? Hè, nee toch nog zo ver weg…. ? Fietsen, fietsen…. Zo kom je overal in Amsterdam…
Hoe meer ik in Amsterdam kom, mijn vrienden bezoek en nieuwe vrienden maak, hoe meer ik overtuigd ben dat ik in die stad wil wonen. Het voelt steeds meer als thuiskomen en de nadelen stop ik nu nog even weg, die zal ik vanzelf wel een keer tegenkomen. Van de echte Amsterdammers leer ik nu hoe ik mijn nieuwe fiets goed op slot moet zetten zodat ze mijn kettingslot minder snel los kunnen knippen en dat ik niet bang hoef te zijn dat een vliegende duif op mijn hoofd schijt, ze kunnen niet vliegen en schijten tegelijkertijd. De meeuwen daarentegen…
Mijn ouders zijn bang dat ik in de grote criminele stad beroofd word of erger, dat ik in een buurt kom te wonen waar de kogels je om de oren vliegen. Ikzelf heb in Leeuwarden genoeg dingen gezien en meegemaakt en weet wanneer ik ergens omheen moet lopen of naar huis moet gaan. Dus ik kan niet anders zeggen dat ik er echt naar uitkijk om door de Amsterdammers ingewijd te worden en mijn draai te gaan vinden in de hoofdstad. Ik ben een grote meid, ik red me wel, en als het wel te gek wordt, als ik mijzelf moet redden, dan vind ik mijn weg naar veiligheid, en race ik vliegensvlug weg, op mijn nieuwe prachtige mooie tweedehands fietsfabriek fiets 😉
mooirood.me 