Overgang (NIET GESCHIKT VOOR DE MAN!!)

Een half jaar geleden werd het me kort maar krachtig over de telefoon medegedeeld: u bent in het vroege stadium van de overgang mevrouw… Ik realiseerde me niet zo zeer wat dat betekende, mijn lief en ik waren de mogelijkheden voor een eigen gezin aan het bekijken en hier hield dat dus op. Het feit dat ik langzaamaan in de overgang zat was van ondergeschikt belang op dat moment.

Op dat moment dus. Want nu, een half jaar later geeft mijn lichaam signalen af waar ik van gedacht of misschien wel gehoopt had, dat die zich pas zouden aandienen als ik 60+ zou zijn. Niet dus. Mijn lichaam doet ineens dingen waarvan ik niet wil dat ze het gaat doen. Zoals menig mens tegenwoordig doet, ga ik eens op het internet kijken wat de symptomen dan allemaal zijn… Niet doen dames, niet doen! Je raakt er gewoon depressief van! Wat ook een van de symptomen is trouwens…

Gelukkig zit ik nog maar in het vroege stadium en heb ik nog niet van alles last. Maar toch… Er groeien haren op plaatsen waar ik ze niet wilt hebben, mijn kin, neus, nek, armen, benen en god mag weten waar nog meer. En dan heb ik het niet over die zachte donshaartjes, nee echt van die harde heksenstiekels! Van die stokjes die me ineens doen nadenken of ik dan toch dat scheermes van mijn man moet pakken!

Dat liefde dik maakt weten we allemaal en nu ik nog in mijn wittebroodsweken zit kan ik die lekkere kaasjes en wijntjes niet zo maar laten staan. Nu hebben we de romantiek nog, wie weet hoe het is over 10 jaar? Maar ja, die extra kilo’s krijg ik er dus niet meer zomaar af in de overgang. Dat wordt weer een abonnement op de sportschool en op de fiets naar mijn werk, om die overtollige liefdes- en vakantiekilo’s eraf te krijgen en daarna ook eraf te houden!

Opvliegers. Er zijn nu momenten dat ik denk, is het hier nu zo warm? Of ben ik het? Meestal ben ik de koukleum thuis maar momenteel staat het raam of de deur open, frisse lucht en vooral bij tijd en wijlen dat koude briesje naar binnen. Het zweet breekt me af en toe uit, en dan hoop ik maar dat niemand het ziet of dat iedereen ineens bedenkt dat het wel lekker weer is, en dus warm.

Stemmingswisselingen. Hoe bedoel je? Ik ben helemaal niet chagrijnig! Jij hebt de vaatwasser weer niet uitgeruimd en dat is gewoon niet leuk! En het regent en ik heb het druk en pijn in mijn rug en oh ja, ik heb het warm! Dat dus! Maar liefje, alles is oké hoor, ik ga nu lekker koken. Lekker romantisch samen eten. Ik ga alleen NIET op die weegschaal staan… pffffff, ik word er zelf moe van!

Altijd en overal je tampons mee moeten nemen want je weet maar nooit. Ik was altijd regelmatig, maar nu dient Opoe zich echt op ieder moment aan. Ja zelfs op mijn trouwdag, hoe kun je het uitkienen, was mijn Opoe er ook bij, wel zo gezellig. Zorgde voor wat extra ondergoed en hilarische taferelen die ik jullie zal besparen. En die ook de bruidsmeiden niet gaan delen!

Haaruitval. Mmmmm, ik heb gelukkig nog een bos haar maar toen mijn zus me er heel lief op wees dat zij zo mijn hoofdhuid zag, daar bovenop mijn hoofd, zo bij de haargrens, en ik haar natuurlijk wel kon wurgen, toen werd het me duidelijk; the bitch has arrived!

Om nog maar niet te spreken over slapeloosheid, geheugenverlies (hoewel dat soms best makkelijk uitkomt, sorry schatje, ben het écht vergeten, ja die overgang hè), incontinentie, vaginale droogheid, verlies libido, vermoeidheid, depressie, angst en veel andere klachten. Ik vind dat wij vrouwen het echt niet verdienen! We hebben al sinds ons twaalfde de maandelijkse bloedbende, scheuren vaak uit als we een kind op de aarde zetten waardoor we niet meer lekker kunnen zitten of fietsen, houden er striae aan over en dan hebben we in de herfst van ons leven ook nog dit. Als er al een God is dan moet het wel een man geweest zijn, want een vrouw had dit echt nooit verzonnen!

Nee, dan waren we nu fitter dan ooit, groeiden onze haren alleen tierig op ons hoofd, waren de eieren nog altijd vruchtbaar en stopte de menstruatie gewoon wanneer we geen kinderen meer zouden willen. Dan veranderden de hormonen in happy thoughts en werd de leeftijd van 50 een leeftijd waar je naar uit keek, in plaats van dat je je dan echt al bejaard voelt vergeleken bij je jongere collega’s.

Maar ja, dromen kan altijd, wel word ik nu badend in het zweet wakker, om me te realiseren dat ik dan maar moet genieten van het leven dat ik nog voor me heb. En hopen dat alle overgangsklachten zich niet in de meest heftige vorm aandienen, en mijn omgeving begrijpt dat ik me af en toe met het hoofd onder de dekens een dagje ziek meld.

We gaan het zien, ik zal het ondergaan. Nog een paar jaren tot de 50 en als ik die heelhuids mag halen dan gaan we dat vieren. Ik vier dan mijn vrouw zijn, die mooie rooie met iets minder grijze haren, iets minder tandvlees en iets meer vlees. Hopelijk zonder depressie maar juist vol in het leven en nog steeds met mijn liefde. Hah, ik kijk er naar uit, the bitch is here and I will kill it!