Paarse Koe

Als ik over straat loop heb ik geregeld het gevoel dat er iets op mijn hoofd geschreven staat, mensen kijken me aan en in sommige gevallen staren ze me zelfs na. Dat heb ik al mijn hele leven en mensen laten me vaak weten dat ik erg zichtbaar, opvallend en aanwezig ben. Ik kan samen met een vriendin naar een feest gaan en de meeste mensen hebben mij gezien maar niet de vriendin. En dan heb ik die avond niet eens wild op de dansvloer gestaan 🙂

Als ik in mijn onopvallende grijze joggingbroek, sneakers, spijkerjasje en zwarte muts (om die markante rode haren te bedekken) even snel een boodschap wil doen word ik toch gespot door de eigenaar van de winkel en krijg ik een vriendelijk goedemorgen en de vraag of ik toch nog wat vergeten was de dag ervoor. Ik kan niet incognito mijn supermarkt in want ik ben gesnapt; die rooie is weer geweest.

Terwijl ik bezig ben met de marketing strategie voor mijn werk en me verdiep in de 5 P’s, de SWOT, de confrontatie analyse en de wensen van de klant loop ik tegen een boek aan: Purple Cow, je bent er een of niet. Geïntrigeerd door de titel, Paarse Koe, lees ik verder. Een koe is een koe, die hebben we allemaal wel gezien. Maar een Paarse Koe, dat is nieuw, en dus interessant. De Paarse Koe valt op, die kun je niet over het hoofd zien, die is opmerkelijk, anders en boeiend om over te praten. Nou wil ik echt niet zeggen dat ik zo fascinerend ben dat iedereen over mij praat maar als ik zo terugdenk aan de momenten dat ik buiten de boot viel omdat ik niet in het standaard plaatje paste, voelde ik me inderdaad anders; een Paarse Koe.

Hoe graag had ik niet die gewone zwart-witte koe willen zijn toen ik zes, zeven jaar oud was en met mijn opvallende rode haar en sproetjes in de klas zat. Terwijl de tv-programma’s over pesten als paddenstoelen uit de grond schieten, weet ik dat ik als kleine meid met pittige staartjes zocht naar acceptatie van mijn leraar en medeleerlingen, gewoon omdat je vriendjes wilt maken en opgenomen wilt worden in de groep. Ik heb al jong moeten accepteren dat als je eenmaal een Paarse Koe bent, je nooit meer een zwart-witte koe kan worden.

Dus de Paarse Koe bleef, ik ben nooit meer een zwart-witte koe geworden. Sommigen hadden de hoop dat ik het ooit nog zou worden, zoals het grootste deel van de wereld; gewoon studeren, werken, trouwen, kinderen krijgen, gelukkig worden, ‘normaal en zoals het hoort’. Volgens het boek wordt een Paarse Koe uiteindelijk ook saai en gewoontjes. Daar geloof ik wel in, en als je me goed kent dan weet je dat ik inderdaad ook heerlijk saai kan zijn. Maar helaas moet ik andere mensen teleurstellen, ‘gewoon doen omdat het zo hoort’, dat zal ik wel nooit doen….

Gemotiveerd door het boek en mijn eigen energie vul ik driftig mijn persoonlijke SWOT analyse en de confrontatie matrix in. Ik wil me eigenlijk niet wil houden aan de 3 elementen per onderdeel (want ik weet zóveel over mijzelf!) en bedenk ik me dat ik mezelf best goed ken. Langzaam wordt me duidelijk waar mijn kwaliteiten liggen en waar ik me op wil focussen de komende maanden.

Ik ga me richten op de kwaliteiten van de Paarse Koe, onderzoek de kansen in de markt en zal mijn USP, het zijn van een Paarse Koe, omarmen. En de mensen die dat weten te waarderen,  de mensen die graag in mijn aanwezigheid zijn, graag mooie gesprekken voeren en van de leuke dingen in het leven genieten, die ga ik opzoeken en daar ga ik energie in steken. Ik richt me op positieve mensen, mijn vrienden die het leuk vinden dat ik naar Amsterdam verhuis.  En de mensen die mij niet (willen) zien? Die weten niet wat ze missen en laat ik in hun waarde en met rust. Ik weet dat als ik mezelf ben, hoe gek, leuk, ongeduldig, mooi, aanwezig, lief, saai, onrustig, lomp en attent ook, ik mijzelf het leukst vind.  En dat is toch essentieel in het leven, jezelf leuk vinden. Ik ben een uniek mens en ik mag gezien worden.