Toen ik vanmorgen om zeven uur met een klap mijn wekker uitsloeg, geen zin om mijn bed uit te gaan en al helemaal geen zin om naar kantoor te fietsen, lag er iemand naast mij nog in dromenland. Ik luisterde naar de ademhaling en keek naar het warme lichaam dat nog in diepe rust lag. Dit is liefde bedacht ik me, en realiseerde me dat het Valentijnsdag is, de dag van de liefde. De dag waarop je mensen laat weten dat je ze lief of leuk vindt. Best een mooie dag.
Begin januari werden alle kerstversieringen uit de winkels verwijderd en lagen de schappen al snel vol met harten, slingers, linten, chocolade en andere Valentijnszaken. De nuchtere Hollander moet er aan geloven, de Amerikaanse gekte omtrent dit soort ‘feestdagen’ is overgewaaid en de ondernemers proberen op elk mogelijke manier wat extra winst te maken met speciale acties rondom deze dag. Ik heb me er jaren aan geërgerd, wilde er niet aan mee doen, want ja ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Dus werden er eigenlijk nooit Valentijnskaarten gestuurd of diners in dure restaurants genuttigd, ik hield het bij mijn eigen woorden en op de dagen dat ik dat wilde zeggen.
En toch zie ik dat we heel langzaamaan om gaan. Op Facebook zie je velen een bericht plaatsen en de hartjes en liefdesverklaringen vliegen over het internet heen en weer. De gemiddelde Hollander heeft een hekel aan de commerciële gekte erom heen maar tegelijkertijd gaan we er steeds meer aan mee doen. Krijgen we dan eindelijk door dat het juist mooi is om tegen je geliefden, of het nou je liefje of een goede vriend is, te zeggen dat je van ze houdt, en ze even laat weten dat ze speciaal zijn? Want laten we wel zijn, we zijn vaak zo druk met ons leven, luisteren niet meer naar elkaar of naar onszelf, laat staan naar de gevoelens die daarbij komen kijken, en dus rennen we voorbij aan de dingen die er toe doen in het leven en geven het vaak veel te weinig aandacht.
Ik doe dit jaar wederom niet mee aan Valentijnsdag, ik heb geen kaarten gestuurd en heb geen dure diners gepland. Het wordt vanavond eten maken, daarna op de bank met een lekkere film en na een douche mijn bed in, alleen. Want ja, voor mij is Valentijnsdag een dag als iedere andere en zeg ik ook op die andere dagen dat ik van iemand houd en ze graag zie.
Halverwege de dag check ik of mijn stiefdochter inmiddels is opgestaan, of ze al onderweg is naar de universiteit en of het ontbijt gesmaakt heeft. Ik dank haar voor de gezellige avond en weet dat ze altijd in mijn hart zit. We hebben geen bloedband maar volgens haar maakt dat niets uit, want daar voel je écht niets van! Ik begrijp dat je als ouder niet een liefdevolle vader of moeder wordt omdat je DNA overgedragen hebt, maar dat het met het geven van aandacht en liefde pas kan ontstaan. En dat je daar geen bloedband voor nodig hebt maakt ze me wederom duidelijk. Dat is dus liefde!
Okay ik begrijp de boodschap en dan…..voor deze ene keer: je weet dat ik van je houd, dat ik je leuk vind en graag bij je ben, dat ik geniet van het lachen en gek doen, het samen sporten, samen eten, samen muziek luisteren en samen zijn. Ik houd van jullie en bedank jullie enorm voor alle aanmoedigingen en steun! Ik schrijf met liefde over liefde en het leven en ik hoop dat jullie het met plezier lezen! ♥XO
mooirood.me 