Goede voornemens, ik wilde ze niet hebben, alleen maar stoute, maar heel stiekem heb ik er toch een paar verzameld. Iedere week naar yoga om te ontstressen, vaker naar de film met mijn vrienden, meer leuke boeken lezen, mijn Frans bijhouden door het kijken van TV5, gezonder eten, wat vrijwilligerswerk doen, meer oefeningen doen voor mijn lijf om zo sterk en fit de tennisbaan op de kunnen, en uiteindelijk minder drinken en roken.
Ik doe het ieder jaar, zoals vele mensen met mij, en na twee maanden ben ik alle goede voornemens alweer vergeten. Waar doen we het eigenlijk voor? Ik doe het omdat ik het fijn vind om positief te denken. En dus bij elk nieuw begin, of het nou een week is of een jaar, neem ik me weer iets voor, iets goeds, iets positiefs. Als ik niets meer wens, geen verbeteringen aan wil brengen in mijn leven, waar leef ik dan nog voor? Dus ook dit jaar ga ik er weer vol voor.
Gezonde boodschappen gehaald, bij de natuurwinkel, verdorie wat is dat duur! Maar goed, alles voor het goede doel. De gezonde granen, sappen, groenten en fruit liggen weer in de kast, fruitschaal en koelkast. Ik ben goed bezig! En toch, het enige dat ik nu wil is een groot glas wijn, die zak chips en een sigaret. Grrrrrrrrr!
Muziek, ik heb muziek nodig, afleiding is de beste manier om dit te weerstaan. Sonos aan, afspeellijst, play. Genieten, de markt wordt afgebroken en ik zit in de Pijp in Amsterdam, wat een genot! Ik denk na over welke gezonde, suikerloze, vitaminerijke maaltijd ik voor mezelf ga maken….
Ik heb het koud, buiten vriest het en ik wilde niet naar de bios vanmiddag, te ver en te koud. Ik voel me alleen, en terwijl mijn vrolijke stemming overgaat in een melancholische, voel ik de tranen achter mijn ogen branden. Het is mijn keuze, en ik kom er zeker weer bovenop, maar nu wil ik er even aan toegeven. Gewoon voelen wat ik voel, de pijn voelen die ik voelde toen ik mijn relatie beëindigde, die diepe emotionele en zelfs fysieke pijn, waarbij ik het gevoel had alsof mijn lijf en hart uiteen gereten werd.
Ik zet de muziek harder, sorry buren, en pak de fles Spaanse brandy, leftover van mijn verjaardag, speciaal voor iemand anders gehaald en daarna niet meer aangeraakt. Vanavond gaat ‘ie op, en die zak chips leeg, en ik rook nog een sigaret of twee. Morgen weer een dag, en anders maandag…..het gaat me lukken, maar nu even niet.
Sh*t en dat al op 3 januari…….
mooirood.me 