Vleesch

Januari, de maand van de goede voornemens. Zoals iemand mij afgelopen weekend vertelde, menigeen houdt het niet vol, omdat we zoveel dingen tegelijk willen. En als er dan 1 ding mislukt, dan stoppen we al snel ook met de rest. Ja, ik ben net zo goed in de val getrapt en ben inmiddels druk aan het honger lijden, heb al mijn verslavingen zo goed als overboord gegooid en zal de stap naar de sportschool waarschijnlijk ook nog deze maand zetten… hoop ik… misschien….

Ik heb absoluut geen hekel aan sporten, maar die halfnaakte bodybuilders in de zaal houden me soms een beetje tegen. En oké, al die slanke vrouwen die vinden dat ze véél te dik zijn (uh, are you f.. kidding me?), en mij neerbuigend aankijken (wat ik me waarschijnlijk zelf aanpraat), doen me heel hard de sportschool weer uitrennen. Maar ja, iedere dag met de auto heen en weer naar het werk, en op kantoor op een stoel achter mijn computer zitten, dat zorgt er niet bepaald voor dat ik meer beweeg, oeps…. dat ik überhaupt beweeg!

Mijn lief en ik zijn voortvarend aan de slag gegaan, we hebben maaltijdvervangers, kopen de schappen met groenten en fruit leeg, en hebben een diëtiste en een personal coach die ons via de app in de gaten houden en ons ook genadeloos corrigeren. Het motiveert, en dat is belangrijk want anders had ik allang weer Franse kazen, paté en lekkere wijnen gekocht, en dus ook allemaal opgegeten en opgedronken.

Iedere dag proberen we na te denken over wat we diezelfde dag in ons mond gaan stoppen. En het is een uitdaging om het zo gevarieerd mogelijk te houden. Want die appel en komkommer zijn makkelijk om in de tas te stoppen, maar na een paar dagen komen die wel mijn neus uit, en verlang ik naar dat overheerlijke speltbroodje met verse roombrie en gerookte achterham. Ik vlieg in de supermarkt meteen naar de groenten afdeling, wat makkelijk is want daar ben je direct als je een willekeurige supermarkt inloopt. En dan stop ik mijn mandje zó vol, dat er eigenlijk niets meer bij kan. Om vervolgens de overige rijen niet aan te doen want als ik dat wel doe, dan liggen er ineens toastjes, fuet worstjes, olijven en wijn in mijn mand. En hoe die daar in zijn gekomen? Joost mag het weten.

Alles wordt afgewogen, groente dan weer niet, maar over het vlees of de vis wordt nagedacht. Als carnivoor heeft mijn lief het soms zwaar. Eerst vleesch! Oh ja, dan ook nog de groenten…. Vegetarisch is helemaal een vies woord, en heel sneaky probeer ik hem af en toe om de tuin te leiden. Nu eten we dus gewoon pompoensoep, zonder vlees en met een cracker en wat vetarme kaas. Vegetarische avond ook weer gelukt!

Waar ik langzaamaan wat pondjes verlies is mijn echtgenoot inmiddels al 9 kilo kwijt. Ook hier denk ik, dat als er een God bestaat, deze van het mannelijke geslacht is, anders had zij ons dames wel het voordeel gegeven, maar helaas. Zijn buik slinkt terwijl ik met tegenzin de zoveelste zure appel naar binnen werk voor drie ons minder op de weegschaal. Want ja, die zoete appels, daar zitten weer teveel suikers in. Dus zitten we aan die groene, die zure, die harde…. zie je mijn vertrokken gezicht al bij een hap van al dat zuur!?

Maar goed, het werkt. Als ik zo doorga, heb ik in juni bereikt wat ik wil, kan ik al mijn kleding weer aan en durf ik me ook weer in een bikini te vertonen. Ben ik hopelijk al die extra kipfilets kwijt, wat mijn knieën ook wel erg prettig zullen vinden. En misschien ga ik de sportschool ook weer aan de binnenkant zien. Ik heb een sportbroek gekocht waar ik me in kan vertonen en ja, zelfs de badmuts ligt in de la. Zodat ik ’s ochtends kan gaan zwemmen en daarna naar mijn werk kan. Plannen genoeg, ik blijf optimistisch, nu nog de actie: die badmuts uit de la en op mijn kop, en dan zwemmen natuurlijk, anders ziet het er niet uit… dat vraag ik me sowieso af maar goed…… 😉

Ik wil dat extra vleesch op mijn lijf kwijt, dus we gaan knallen!!!