Als je als single dame op zoek bent naar een leuke man dan moet je actie ondernemen. Thuis zitten achter de geraniums met je drie katten op schoot brengt je niet op de leuke plekken waar je die vrijgezelle en interessante man ontmoet. En als je de man niet in de kroeg ontmoet dan ga je op Tinder of een andere datingsite. Je maakt contact, spreekt af en hoopt dat je voldoende gespreksstof hebt voor een hele avond of zelfs twee. Je verwacht dat de man in kwestie goed gemanierd is, niet de hele avond over zijn Porsche, zijn ex of zijn kinderen praat en ook wat interesse toont in waar jij mee bezig bent in je leven.
Ik baal van de stress die het daten me oplevert. Simpele dingen als een restaurant uitzoeken wordt ineens een puzzeltocht en als ik de vraag krijg wat ik op mijn broodje wil, groene tapenade of aioli dan zie ik mezelf al zitten met groene stukken olijf tussen mijn tanden en de knoflooklucht uit mijn giechel. En dat terwijl ik zo mijn best heb gedaan een goede indruk te maken, juiste jurk, haar, make-up en parfum. Wat zal de man in kwestie nu denken?
Waar ik me onzeker voel over mijn vrouw-zijn, het vrouwenoverschot en de keuzes die mannen kunnen maken blijkt het volgens anderen niet nodig te zijn. Het vrouwenoverschot waar de afgelopen tijd over geschreven is, ligt wat genuanceerder als je bepaalde cijfers er op naslaat. In het artikel van Renzo Verwer liefdesmarkt.nl/?p=1239 spreekt hij van het mannenoverschot. Er zijn blijkbaar toch meer single mannen dan vrouwen.
Ik moet toegeven dat mijn blog niet gaat over cijfers en statistieken, ik beschrijf mijn gevoel en de lezer kan reageren. Dat deed Renzo dus ook. Het heeft me aan het denken gezet. Waarom focust de media, in een wereld waar de mannen het voor mijn gevoel nog steeds voor het grootste deel voor het zeggen hebben, zich op het vrouwenoverschot en laten ze het mannenoverschot buiten beeld? Is dat voor de lezer niet interessant? Is het een artikel voor vrouwen, zodat zij zich daarin herkennen? En als blijkt dat het allemaal wel meevalt met dat vrouwenoverschot, bevestigt dit dan dat wij als vrouwen niet zo moeten zeuren, wellicht minder kritisch moeten zijn, omdat er immers voldoende mannelijke singles rondlopen?
Renzo schrijft dat er een mannenoverschot is omdat de vrouwen omhoog kijken, oudere mannen als partner hebben en er zo voor zorgen dat de rest van de mannen ‘overblijft’. Een oudere vrouw met een jongere man is niet geaccepteerd in de maatschappij, je wordt als cougar bestempeld en de man in kwestie als toyboy. En bij stellen waar de vrouw ouder is dan de man, hoor ik geregeld dat de man in kwestie rond zijn 35e/40e de oudere dame vaarwel zegt omdat hij toch nog een gezin wil stichten met die jonge dame van 25.
En daar zit je dan als 40 plusser met je goede gedrag. De grijze haren piepen als wilde strohalmen boven je kruin uit, het lichaam is niet strak meer en je hebt een rugzak die niet door iedereen gedragen wil worden. Heb je dan als vrouw nog de keuze? Vrouwen worden meestal niet mooi oud, in tegenstelling tot de man, en met alle hormonen die door ons lichaam blijven gieren totdat we in het bejaardentehuis zitten is het geen zonnige tweede helft van je liefdesleven.
Maar klagen mag niet, ik heb immers keuze genoeg als ik Renzo en het CBS moet geloven, ik moet alleen mijn ogen open doen en wellicht minder kritisch zijn. Dus zet ik de leeftijdsmarge op Tinder op het maximale, 25-55+. Kijken wat er binnen dat mannenoverschot geïnteresseerd is in een lange rooie met grijze slapen, hangende borsten en heksenharen op de kin. Okay, wel eentje die actief is, lol in het leven heeft, best een goed gesprek kan voeren, passievol is en het maximale uit het leven en de liefde wil halen. Maar dat is niet waar je als 41 jarige vrouw op geselecteerd wordt……
mooirood.me 