HUG

Verslaafd… aan knuffelen. Drie oppervlakkige kussen in de lucht doe ik al een tijdje liever niet meer. Voor mij zijn de luchtkusjes nietszeggend, de mannen die toch steeds op mijn lippen mikken irritant en de roodgestifte en getuite monden een herinnering aan carnaval. Geef mij die knuffel maar, hoef ik geen rekening te houden met de snelheid van de wangen die tegen de mijne aangedrukt worden, geen lippen die de mijne zoeken en hoef ik niet altijd tissues bij me te hebben om mijn sproeten op mijn wangen weer zichtbaar te maken.

Alleen is mijn omgeving er nog niet aan gewend. Dus dat leidt soms tot onhandige taferelen. Waar ik een knuffel wil geven, #linkshoog, en de ander de drie zoenen, gaan de hoofden en armen alle kanten op. Ongemakkelijk grinniken we de goedbedoelde maar lompe begroeting weg.

Vandaag kan ik mijn lol op, het is International Hug Day! YES! Want een knuffel levert zoveel meer op dan die goedbedoelde Nederlandse begroeting. Namelijk; endorfine, dopamine, oxytocine en dat maakt ons weer gelukkiger, positiever, geduldiger, het versterkt ons immuunsysteem, het balanceert het zenuwstelsel, verlaagt de bloeddruk en geeft vooral kinderen meer zelfvertrouwen.

Bovendien zeg ik je met mijn knuffel dat ik je een mooi mens vindt, dat ik je steun en er voor je zal zijn. Het geeft mij de kracht om te gaan met stressvolle of pijnlijke situaties en ik open mijzelf voor de ander. En dat alles zonder een gesprek, die ik natuurlijk graag met je heb maar soms kan die knuffel net hetgeen zijn dat je nodig hebt.

Ongemakkelijk? Probeer het zou ik zeggen. Mannen huggen als vrienden heel makkelijk, waarom zouden vrouwen dat niet kunnen doen met vrouwen? Of mannen met vrouwen? Waar zit dan ineens het verschil?

Hoe dan ook, sla een knuffel nooit af! Ik ga vandaag veel hugs uitdelen, #linkshoog dat dan weer wel! Dus als je in de buurt bent….?

❤