Crisis?

De Nederlandse recessie is voorbij, dat was het bericht dat we donderdag met veel blijdschap op het journaal hoorden. Weliswaar was de groei minimaal (0,1%) maar er zit weer een stijgende lijn in. En ondanks dat het slechts een klein lichtje aan de horizon is wil ik graag geloven dat het einde van de crisis in zicht is. Noem het mijn positieve inslag, noem het naïviteit, ik hoop gewoon dat dit moment de ommekeer is. Voor mij en de mensen om mij heen.

Vandaag was ik even in ons dorp en daar bruiste het logischerwijze nog niet van optimisme. Veel winkels hebben de deuren moeten sluiten en de klanten die er vanmorgen waren stonden niet rijen dik bij de kassa. Misschien kwam het omdat de Goedheiligman deze middag aankwam, dat het daarom doodstil was, en mensen het centrum met de winkels mijden. Ik kon een kanon afschieten zonder dat er op gereageerd zou worden, of was ik misschien erg vroeg? Nou goed….  Vrienden en kennissen komen steeds vaker zonder werk te zitten. De Nederlandse consument heeft minder te besteden heeft en koopt daarom die extra schoenen niet meer, of doet langer met de winterjas van vorig jaar. Ook ik ga naar de Lidl voor mijn boodschappen, bekijk wekelijks mijn uitgaven, haal de tandarts uit mijn zorgverzekering en loop eerst naar het rek met SALE erop.

Nou deed ik dat al, op zoek naar koopjes zit er bij ons gezin in geramd, maar ik merk dat het gemeengoed wordt en dat men nu durft toe te geven dat ze niet meer bij AH de meeste boodschappen halen maar bij die goedkopere supermarkt ernaast. Schamen we ons niet meer dat we toe moeten geven dat het geld niet op ons rug groeit, mogen we zeggen dat we niet drie keer per week uit eten gaan omdat we het gewoonweg niet meer kunnen betalen? Ik heb er absoluut geen probleem mee. Wat was er mis met bewust je geld uitgeven en bedenken hoe je alles uit het leven kan halen zonder het geld over de balk te smijten? Sommige dingen kosten namelijk helemaal niets! Zijn we dat in de loop van de groeiende economie vergeten? Blij zijn met wat je hebt, dromen over wat je wilt, en ondertussen genieten van de leuke dingen. Met de recessie worden we teruggeworpen op onszelf, de basis en wat we daar mee willen en kunnen. Ik zie daar de voordelen wel van in, en ik besef echt dat veel mensen het financieel moeilijk hebben en ieder dubbeltje om moeten draaien. Ik heb mijn eigen portie dagelijkse financiële zorgen met een huis dat niet verkocht raakt maar toch. We gaan in ieder geval weer eens nadenken en maken bewuster een keuze in plaats van zonder blikken of blozen de meute achterna te lopen. Althans dat hoop ik…

Natuurlijk willen we allemaal leuk werk, geld uit kunnen geven aan de basisbehoeften en dat beetje extra, maar wat nog belangrijker is, is dat we blijven genieten van de kleine dingen die het leven toch mooi maken. Noem het de basis, maar denk er eens over na. Wat is voor jou de basis en waar word jij gelukkig van?

Met de recessie ben ik ook mezelf tegen gekomen… Vijftien maanden geleden begon de recessie in Nederland, heb ik mijn leven op z’n kop gegooid, gooide ik de knuppel in het hoenderhok, ging ik weer eens nadenken over mijn eigen leven en wat ik wil en had ik afscheid genomen van een paar mensen die me dierbaar waren. Donderdag hadden we een kleine groei in de economie, hoorde ik dat ik begin 2014 even heerlijk in Amsterdam kan wonen en vanmorgen kreeg ik de eerste stappen van mijn neef (die 15 maanden geleden geboren werd) te zien. Het gaat goedkomen, er is licht aan het einde van de tunnel, ik voel het, we krijgen allerlei positieve signalen en ondanks het grijze weer van vandaag gaat bij mij de zon schijnen.