Groen gras….

Ja, ik hoor jullie denken, lekker taalgebruik weer Rooie, gras is altijd groen. Tenzij het gedroogd gras is, want dat is niet meer groen, maar dan is het ook geen gras meer, dan is het hooi. En jullie hebben natuurlijk gelijk, als we het hebben over juist taalgebruik dan hebben we hier te maken met een pleonasme en volgens bepaalde personen en instanties moet je daar zuinig mee omspringen, omdat het niets extra’s toevoegt. Whatever…

Maar goed, dat daargelaten, want taal is nu eenmaal niet helemaal mijn ding, volgens sommige mensen dan. Ik bedoel meer dat het gras altijd groener lijkt bij een ander. Ik heb de afgelopen jaren na lopen denken over mijn leven, de inhoud van mijn werk en mijn persoonlijke doelstellingen. Het gevoel altijd met anderen bezig te zijn en niet met mijzelf heeft vaak de overhand gehad. Nu ik weer helemaal op mijzelf ben komen te staan besef ik hoe groen mijn gras is. Hoeveel ik heb en wat ik allemaal in mijzelf kan vinden. En dat ik ook niet perse op zoek moet gaan naar dat extra groene gras, wat niet te vinden is en niet altijd zo groen blijkt te zijn.

Mijn ex-schoonmoeder liet me per brief weten, dat ze hoopte dat ik gelukkig zou worden maar dat het gras altijd groener lijkt aan de overkant. En daar heeft ze gelijk in. Mijn gras was best groen, en zolang ik het genoeg water bleef geven bleef het ook groen. Wanneer heb ik besloten dat ik dat stukje gras wilde verlaten, wanneer was dit groen niet meer groen genoeg voor me? Hoeveel energie steek je in iets of iemand voordat je beseft dat het gras nooit meer echt groen zal worden? En is dat groen dan groen genoeg voor mij, ben ik daar dan tevreden mee?

Er zijn mensen die mij verwijten dat ik te snel de handdoek in de ring gooi, dat ik opgeef zodra het me niet lukt. Dat ik negatief ben, dat mijn glas altijd halfleeg is en ik overal wat achter zoek. Op die momenten begin ik aan mezelf te twijfelen. Wat ik voel is juist het tegenovergestelde en het enige dat ik op zo’n moment kan constateren is dat ik dus op het verkeerde grasveldje aan het kamperen ben. Ja, dan ineens ben ik er van overtuigd dat ik niet op de juiste plek ben en wil ik weg, dan moet ik verder.

Sinds twee en een halve week ben ik weer vrijgezel, en mijn gras is nog nooit zo groen geweest. Mijn laatste ex-vriend is al over mij heen, dat terwijl hij mij de liefde van zijn leven vond, getuige het feit dat de Tinderapp alweer is ingezet om een volgende mooie rooie te vinden. Ik ben blij voor hem en realiseer me dat ik de juiste keuze heb gemaakt, voor hem en voor mezelf.

Onze kerst wordt niet wit, we hebben gewoon een koude, regenachtige kerst met veel wind. En ondanks dat ik dol ben op sneeuw, als ik op de lange latten sta ergens in Oostenrijk, ben ik niet ontevreden, mij hoor je niet klagen. Iedereen kan rustig de weg op, zonder sneeuwkettingen, om bij familie en vrienden de feestdagen door te brengen, zonder zich zorgen te maken of de wegen nog wel begaanbaar zijn. En bij wie het gras op de bergen juist wit moet zijn, in plaats van groen, neem nog maar een extra Schnaps, jouw gras is groener dan bij menigeen dus geniet daar alsjeblieft van.

Groen is gras, groen is gras, onder mijne voeten….. En mijn beste vrienden was ik nooit kwijt, en maken mijn gras alleen maar groener. Dank allemaal voor jullie steun, het lachen en het huilen en bij dezen wens ik iedereen hele fijne kerstdagen en een gezond, gelukkig, liefdevol en sprankelend 2015!!

p.s. de slippers kun je kopen: http://kusashoes.com/ 😉