Ik werd vanmorgen voor de laatste keer wakker op de Albert Cuyp, de vogels zongen mij tegemoet, op straat reed een stoepveger en de eerste toeristen stonden al te wachten bij de Bazaar voor hun ontbijt. Terwijl de zon naar binnen schijnt en ik mijn laatste spullen bij elkaar zoek, geniet ik nog even na van een jaar de Pijp.
Ik ben hier een beetje tot rust gekomen, ben weer verliefd geworden, heb onder het genot van een fles witte wijn of twee blauw gelegen van het lachen op het dakterras en heb met vriendinnen staan dansen in de woonkamer. Tussendoor een afzakkertje bij de Pilsvogel en een onverwacht hapje met een collega bij de Vietnamese Poh. Ben wakker geworden met een kater, heb hier ruzie gemaakt, mijn relatie weer beëindigd, veel gehuild en net zoveel gelachen en me ook gerealiseerd dat niet alle mensen zijn zoals ze zich voordoen. Alle emoties die een mens in zijn leven kan voelen heb ik ook hier mogen ervaren. Het was een klein feestje en ik heb er van genoten!
Dag Albert, met gemengde gevoelens ga ik je verlaten. De gezellige drukte op de markt, iedere morgen een praatje met de Amsterdamse mannen die de markt opbouwen, af en toe bij Bouwman binnen wandelen omdat dat leuke jurkje me naar binnen trok. De ouweheren die op de auto’s, marktkramen en gevels staan te wachten op het moment dat de visboer even niet oplet en ze een vis kunnen scoren. Op zaterdag de markt over struinen, de lekkerste haring, het mooiste fruit en groente en om de hoek een heerlijk brood of croissantje halen. Na een avondje uit de volgende ochtend binnen vijf minuten een heerlijk ontbijt voor de logees kopen of gewoon op een terrasje koffie drinken en mensen kijken, ik ga je missen.
Waar het heerlijk is om zomers uit het raam te hangen en naar de markt en alle toeristen te kijken is het soms ook vervelend, al die mensen. Niet kunnen parkeren in de buurt, en anders de hoofdprijs betalen aan parkeergeld. De vrijgezellenfeestjes met alle dronkenlappen in gekke outfits, leuk om naar te kijken maar oh zo irritant als je wat rust wilt. De studenten die hun fiets pontificaal voor jouw voordeur neerzetten en je een grote mond geven als je er wat van zegt. De eeuwige herrie op de straat, 7 dagen per week en het niet kunnen fietsen tot aan de deur, laat staan je fiets kwijt kunnen. En toch, ik ga je missen….
Dag Albert, ik ga je missen, ruil je in voor een straat die iets meer bij mij past maar kom graag snel weer terug om te genieten van de variatie in producten op je markt en de gezelligheid in de restaurants en de bruisende cafeetjes. Het was een mooi jaar en ik ben je dankbaar, je hebt mijn leven weer kleur gegeven, ben stiekem een beetje verliefd op je geworden en ik ga je missen.
Dank Albert, het was een topjaar!
mooirood.me 