Happy single?

Als ik alle berichten moet geloven dan zijn er binnen afzienbare tijd steeds meer mensen single en is het hebben van een relatie en gezin iets bijzonders. Relaties raken zelfs uit de mode en we kiezen steeds vaker voor onze eigen vrijheid, zelfstandigheid en ontwikkeling en willen zelf vorm kunnen geven aan ons leven. Ik lees op verschillende media dat de meeste alleenstaanden ‘happy single’ zijn, enorm genieten van hun vrijheid en zó blij zijn dat ze met niemand rekening hoeven te houden. Singles zijn verre van zielig en hebben een bruisend sociaal leven, kunnen doen wat zij willen in hun leven zonder te hoeven overleggen en hebben hun eigen gedachten en hersenspinsels waar ze druk mee mogen zijn. We zijn zó happy in ons uppie!!

Eerlijk gezegd word ik er een beetje moe van. Happy single, ja okay, en ehm….. waarom is iedere alleenstaande om mij heen dan zo druk met allerlei datingsites?  Waarom is iedereen die ik spreek dan op zoek naar die ene speciale persoon? Waarom wordt Tinder zo vaak ingezet als het gaat om daten, houden we ogen en oren open op ieder feestje of evenement en struinen we alle datingsites af op zoek naar die ene man of vrouw? Ik spreek voor mezelf als ik denk dat we dat doen omdat we juist niet single willen zijn. We willen allemaal die vlinders, die liefde, die leuke man of vrouw waar je veel gelukkige momenten mee kunt delen, mee kunt lachen, ruzie mee kunt maken, goedmaakseks mee hebt en voor wie je je hart open kunt stellen, iemand die je kunt vertrouwen en waarbij je jezelf kunt zijn.

Natuurlijk zijn singles absoluut niet zielig, we hebben een mooi leven, vaak gevuld met veel feestjes, afspraken met vrienden en vriendinnen en een leuke baan. Maar het moet me van m’n hart dat de singles die het hardst van de daken schreeuwen dat ze zó happy single zijn en zó blij zijn met hun vrijheid, dat juist zij het hardst op zoek zijn naar een partner. Dat maatje dat aan een half woord genoeg heeft, weet hoe jij je voelt na een rotdag op je werk, weet hoe hij/zij je aan het lachen kan maken en je die warmte en genegenheid geeft die we als mens nou eenmaal nodig hebben.

Ik ben nu pas aan het bijkomen van m’n laatste relatie en zit niet op een nieuwe man te wachten, ja het duurde even voordat ik doorhad dat zoiets tijd nodig heeft om te helen, ik ben nu het verdriet een plek aan het geven. En het voelt als een dolk in mijn hart te lezen dat mijn ex doorgaat, vanuit de behoefte aan die warmte en genegenheid en angst om alleen achter te blijven, en weer een nieuwe liefde gevonden heeft. Ik hoop dat hij gelukkig is en vooral ook dat hij haar de liefde geeft die zij verdient.

Enigszins vertwijfeld blijf ik achter. Ondanks de juiste keuzes en mijn drang naar rust en vrijheid vraag ik me nu af: ‘Ben ik een happy single?’ Ik ben blij niet meer in een slechte relatie te zitten, en kan nu heerlijk mijn eigen ding doen. Maar ik baal ook van het altijd alleen thuis komen, (en nee ik wil geen kat!), het feit dat het bed altijd koud is (en nee, een elektrische deken is niet hetzelfde), en het praten in mijzelf in plaats van tegen een vriend en geliefde. Of het plannen van een heerlijke vakantie (voor mezelf), het uitzoeken van die nieuwe bank in m’n mooie huis (waar ik dan alleen op zit), pfffff! Dingen die ik toch liever samen met iemand doe.

Ja, ik hoop toch echt weer een keer iemand naast me te hebben die mij dat speciale gevoel geeft. Ben ik ongelukkig? Nee hoor, absoluut niet maar laat mij je vertellen dat ieder mens liefde wil! Een dan het liefst in de vorm van een leuk liefje die het leven nog leuker maakt dan dat deze als single al is!