Monogamie

Tijdens mijn ‘Tindertocht’ kwam ik mannen tegen die me lieten weten getrouwd te zijn en wel zin hadden in een avontuurtje. Of in een open relatie zaten en op zoek waren naar de extra opwinding die ze na jaren waren gaan missen bij hun partner. Mannen die dat niet beschreven in hun profiel gaven na lang wikken en wegen toe het toch wel interessant te vinden. En als ze dan geen open relatie wilden dan in ieder geval wel dat triootje dat bovenaan de wenslijst van menig man staat.

In mijn leven ben ik altijd trouw geweest aan mijn partner. Ik zou niet kunnen liefhebben, een intense relatie en seks met iemand kunnen hebben, als ik daarnaast ook nog met andere mannen bezig zou zijn. De verbintenis tussen mij en de ander is me te dierbaar en ik zou niet met de spanning om kunnen gaan die het op zou leveren. Denk ik althans, ik weet niet beter….. Zo was het al die jaren en dat voelde goed.

Een paar vrienden van mij hebben een open relatie en genieten er duidelijk van. Ze hebben de basis van jaren opgebouwde liefde en toewijding en halen de spanning uit het contact en seks met anderen. Maar zijn het daarom losgeslagen seksbeesten met angst voor verbinding? Want dat is hoe sommige mensen oordelen over mensen met een open relatie. Terwijl deze mensen juist eerlijk zijn in hun relatie. Zij geven aan de verbinding niet los te willen laten maar dat ze de spanning van het opnieuw ontdekken missen en dat terug willen in het contact met anderen. Of al weten dat ze met één partner na een tijdje indutten en juist die contacten nodig hebben om de relatie en hun leven interessant te houden.

Natuurlijk was ik verbaasd om van bepaalde mensen te horen dat ze een open relatie hebben. Hè, jullie zijn toch gelukkig samen? Ja, juist daarom. Ze willen niet zonder elkaar en willen ook kunnen blijven flirten met anderen. Zij laten zich niet leiden door jaloezie en bezitterigheid, gaan het avontuur aan en ervaren zo de meest gelukzalige of juist hilarische momenten. Ik geniet van de verhalen en ook van het besef dat ze samen gelukkig zijn. Voor hen is het de ideale relatie.

Tijdens de verschillende dates de afgelopen maanden ben ik vooral mijzelf tegen gekomen. In de verbinding met de ander, of juist in de missende verbinding, loop ik tegen mijn eigen bagage aan. Mijn relatie ervaringen hebben ervoor gezorgd dat ik geleerd heb van en over de liefde, maar ook dat ik bepaalde patronen heb ontwikkeld die me tegenhouden in mijn persoonlijke ontwikkeling. En ik vraag me af of ik dat ontdekt had bij een en dezelfde persoon. Juist de verschillende mannen lieten mij inzien dat ik een mooi mens ben, dat ik liefde kan geven maar ook dat ik soms de verbinding met mijzelf mis en dus niet echt in contact met de ander kom. Dat hebben zij niet altijd bewust meegemaakt, soms waren er geen diepgaande gesprekken, maar ik des te meer.

Het laat mij nadenken over relaties; liefdesrelaties, vriendschappen, familiebanden. Haal ik alles uit mijn relaties? Kan ik met mijn vrienden, familie en liefde alles bespreken en doen zodat ik geprikkeld blijf? Of heb ik naast mijn bestaande relaties nog andere contacten nodig om niet in te dutten? Om zo mezelf op verschillende vlakken te blijven ontwikkelen?

Ik kijk in de spiegel; hoe sta ik in verbinding met mezelf? En haal ik die verbinding juist uit mijzelf of uit het contact met anderen? Is dat wat mensen in een open relatie zoeken? Willen zij zichzelf steeds weer opnieuw ontdekken door een ontmoeting met een vreemd, nieuw persoon? Welk verlangen zit eronder? Is het iets seksueels of zit er iets diepers onder?

Het leven blijft voor mij een ontdekkingsreis. Of ik kies voor een open relatie of niet, in het contact met anderen blijf ik in verbinding met mijzelf en dat vind ik vaak al spannend genoeg. Monogaam in mijn relatie met mezelf, daar kies ik nu voor, ik kies voor mezelf en geniet van het contact met anderen… Open, met alle spanning die daarbij komt kijken..